Çobanın Dua’sı ile Cennete giren Sarhoş Adamın ibretlik hikayesi

Sarhoş adam hayatını hep içki içerek geçirirmiş. Adamın bir karısı varmış. Karısı adamın içkiyi bırakması için çok uğraşmış fakat bir türlü bıraktıramamıştır. Günahkar bir adamdı. Bütün köy halkı yaka silkiyordu sarhoş adamdan. Köy halkı ölse de kurtulsak diye dualar ediyordu.

Sarhoş adamın Bir karısı birde kendisi hiç çocuk çolukları olmamıştı. Köy halkı böyle bir adamın zürriyetinin olmamasından dolayı çok memnundu. Kadın adamın haline üzülse de ses çıkarmazdı. 30 Yıldır evliydi. Döverdi kızardı her gün biriyle kavga ederdi. Ama kocasıydı işte evinin erkeğiydi.

Sarhoş adam iyice yaşlanmıştı artık. Öksürük nöbetleri gece uykusunu bölüyor iki basamak merdiven çıksa soluk soluğa kalıyordu. Titreyen elleriyle sigarasını zor sarıyordu. İyice zayıflamış adeta bir çocuk gibi kalmıştı. Kadıncağız ellerini açıp dualar ediyor ahir ömründe olsun şu adamın hali biraz düzelsin diye yalvarıyordu Allaha.

Sarhoş adam bir sabah erkenden evden çıktı fakat ertesi sabah oldu adam dönmedi. Hava aydınlanmaya başlarken kocasını merak eden kadın her yerde kocasını aramaya başladı. Kim bilir yine nerde sızdı diye söyleniyordu kadın. Birden aklına köyün üst tarafındaki çeşme geldi aklına kocası genelde orada içki içerdi. Orada da bulamadı. Çeşmenin yakınındaki tarlaları aradı bulamadı. Köyün dört bir tarafını aradı bulamadı. Eve geri gelmiştir belki diye bir ümitle kadıncağız eve gitti ama yine yoktu.

Kadıncağız abdest aldı namaza durdu duası bitmek üzereydi kapı çalındı kocasıydı gelen. Sarhoş adamın beti benzi atmış adeta yüzü sap sarıya dönmüştü. Öksürüyor eliyle göğsünü işaret ediyordu. Kadın koluna girdi kocasının zar zor sedire kadar taşıdı adamı. Uzandı adam karısının yüzüne bakarak ağlıyordu. Doğrulur gibi yaptı karısına hakkını helal et diyecekti fakat lafının sonunu getiremedi. Başı yastığa düştü. Ölmüştü. Kadıncağız kocasının başında uzun bir süre ağlayıp feryat etti. Biraz kendine gelince gözlerini sildi yemenisini bağladı.

Kocasının yanından ayrılarak imamın evine gitti. Kadıncağız konuşamıyordu. Hocam diye bildi. İmam anlamıştı kocasının öldüğünü. İmam kadının yüzüne bakarak köylü ne der? diye düşündü bocaladı. O mendebur bir kez bile caminin kapısından içeri girmedi kaldırmam onun cenazesini diyerek kadının yüzüne evinin kapısını kapattı.

Kadın bu sözleri duyunca kahroldu. Ne yapsam nereye gitsem diye düşünmeye başladı. Hiç kimsesi yoktu kadının. Çaresizce evine geri döndü. İş başa düşmüştü kadıncağız son görevini yerine getirmek için kocasını yıkamaya başladı. Kefen alamadığı için sandıktan çıkardığı beyaz bir çarşafa sardı. Güçsüz haliyle kocasının naaşını omzuna aldı ve mezarlığın yolunu tuttu.  Tam caminin köşesini dönerken muhtar ve köylüler kadının yolunu kesti. Kadının gücü yetmiyordu kocasını taşımaya Tökezleyerek yere oturdu hüngür hüngür ağlamaya başladı. Muhtar hışımla bağırdı onu nereye götürüyorsun? Onu mezarlığa gömeyim deme sakın sağlığında biz çektik birde ölülerimiz çekmesin o herifin elinden diyerek mezarlığa kocasını defnetmesine izin vermedi.

Kadın çarşafa sarılı kocasına gözünü dikip öylece beklemeye başladı. Kadıncağız birden bağırmaya başladı delirmiş gibiydi sanki. Muhtar ve köylüler korkarak oradan uzaklaştılar. Kadıncağız cenazesini yeniden omzuna yüklendi ve köyün dışına doğru yürümeye başladı. Kan ter içinde kalmıştı kadın artık adım atacak hali kalmamıştı. Kendi kendine şuracığa gömeyim adamımı dedi hem de kimseler rahatsız olmaz burada .

Yatakta eşe hayır demek günah mı?

Tam o anda bir ayak sesi duydu korktu. Bir çobandı gelen kadıncağız çobana her şeyi olduğu gibi anlattı. Üzüldü çoban gözleri doldu. Dert etme dedi ben yardım ederim sana ve bir çukur kazıp cenazeyi gömdüler. Çoban baş ucunda durdu mezarın. Ellerini açtı ve dua etti. Bir kaç çiçek buldu kadın toprağın üzerine ekti. Çobana dualar ederek evine döndü. Çok yorulmuştu. Camın kenarına oturup çok uzaklara daldı ve uyuyup kaldı oracıkta.

Ertesi sabah imamın kapısını muhtar telaşla çalmaya başladı. Muhtar o kadar panik olmuştu ki kapıya kıracak gibi vuruyor bir yandan da avazı çıktığı kadar haykırıyordu. İmam kapıyı açtı bir rüya gördüm dedi muhtar. Hocam rüyamda o berduş serseri adam cennetteydi ve o sarhoş adam bana gülüyor hakkım sana bile helal olsun diyordu. Rüyayı duyan imamın benze attı. Çünkü aynı rüyayı o da görmüştü. İmam tam muhtarı içeriye davet edecekti ki köyün delisini gördüler. Deli bağıra bağıra köyde bağıra bağıra koşturuyordu Demedim mi ben demedim mi ben rüyamda gördüm diye. Ardından bir kaç köylü daha aynı rüyayı gördüğünü anlattı.

Muhtar, İmam ve köylüler bir türlü olup bitene anlam veremiyorlardı. Birden akıllarına sarhoş adamın karısı geldi. Kadının yanına gitmeye karar verdiler. Kadının kapısına merakla vurmaya başladılar. Kadıncağız kalabalığı görünce içini korku sardı ve kapıyı açmamak istedi. Köylüler ısrarla kapıyı çalınca kadıncağız dayanamayarak kapıyı açtı. İmam ve Muhtar rüyalarını kadına anlatarak bilgi almak istediklerini söylediler. Kadıncağız bütün olup bitenleri köylüye anlattı. Cenazeye bir çobanın yardım ettiğini ve çobanın dua ettiğini söyledi. Köylüler çobanın evliye veya alim bir kişini düşünerek çobanı aramaya başladılar.

Köylüler çobanı buldular. Çoban köylülere süt ve ayran ikram etti. Daha sonra köylüler gördükleri rüyaları çobana anlattılar. Köylüler çobana adet evliya gibi davranıyorlardı. Bütün olup bitenleri dinleyen çoban köylülere ben alimim ne de ermiş biri. Ben yalnız yaşayan garip bir çobanım. Benim ne ilmim var ne de bilimim. Ben çobanım çobanlık yaparım. Bazen sizin gibi Allah’ın misafirlerini misafir eder onlara imkanım dahilinde ikramlarda bulunurum dedi.

Köylüler çobanı hala evliya gibi görüyorlardı. Muhtar çobana pekala sen ermiş biri değilsen o sarhoş adam günahkar adam münafık mendebur adam nasıl olurda cennete gider? Nasıl olurda hepimizin rüyasına girmeyi başarır. Senin duanın hikmeti ancak ermiş kişilerde olur dediler. Çoban ben okuma yazma bilmem öyle derin ve anlamlı bir duada etmedim hatta doğru dürüst dua da bilmem sadece ben kazdığımız mezarın baş ucuna geçerek Allah’ım bu güne kadar bana bir çok misafir gönderdin ben onları gücüm yettiği kadar çeşitli ikramlarda bulunarak misafir ettim şimdide ben sana bir misafir gönderiyorum dedim diyerek köylülere döndü ve tekrar ben zavallı bir çobanım ermiş değilim dedi. Çoban bütün köylüye adeta bir ders vermiş oldu.